[41] Padlinożercy

Najpotężniejsze zwierzę
dwudziestego pierwszego wieku
żywi się padliną

Spójrz, jak daleko zaszło:
buduje milionowe kolonie,
by mijać się w nich bez słowa

Nie potrzebuje nikogo,
tylko angielskich pigułek na chęć życia
w kieszeniach spodni made in China

W obawie, by nikt go nie skrzywdził,
na wszelki wypadek
krzywdzi samo siebie

I tylko mi powiedz, dlaczego
co wieczór wychodzi żerować
na cudzych przeżuciach

I tylko mi powiedz, po co
ochłapy własnych przeżuć
zwraca w eter

I skoro mniejszym złem jest samotność,
czemu wciąż w czyjejś wypluwce
szuka kosteczek dla siebie

Najpotężniejsze zwierzę
dwudziestego pierwszego wieku
umiera z głodu


***


Chcę tak mało,
a jednak zbyt wiele

Tylko siedzieć z kimś przy ognisku
zamiast palić świeczki z pikseli,
gdy postanowi odejść

Tylko polować na prawdę -
tę, co funkcjonuje tak nisko
w świecie doskonałych kłamstw

Wciąż jeszcze
                      jest czas